Przemoc emocjonalna: Uwolnij się w 5 krokach!

Przemoc emocjonalna – podstępne zjawisko, które rani duszę. Działa jak niewidzialna siła, gdy jedna osoba celowo umniejsza drugą, by poczuć się większą i potężniejszą. Jej zatrute komunikaty to kłamstwa, które przeszkadzają Ci dostrzec i zrozumieć, jak wspaniałą osobą jesteś naprawdę. Może wciąż dźwięczą Ci w uszach słowa „do niczego się nie nadajesz”? Ta bolesna fraza może sprawiać, że stawiasz sobie niemożliwe wymagania, także na drodze do uzdrowienia. Ale wiedz, Kochana: zdrowienie to nie egzamin, który musisz zdać na najwyższą ocenę, ani wyścig z jedną linią mety. Rany emocjonalne, podobnie jak fizyczne, goją się powoli, z czasem i czułością. Mając to w sercu, zapraszam Cię do zrobienia pięciu ważnych kroków ku wewnętrznej sile.

Uwolnij się od winy: Zrozumienie zamiast urazy

Kiedy w końcu zdajesz sobie sprawę, że doświadczyłaś przemocy emocjonalnej, serce ściska ból. A gdy boli, naturalne jest, że zaczynamy szukać przyczyn, rozglądać się za winnymi. Najczęściej krzywdzą nas emocjonalnie osoby, które być może chciały dobrze, ale postąpiły niewłaściwie; starały się za mało; albo po prostu nie chciały lub nie potrafiły lepiej zrozumieć. Czasem szkodliwe zachowanie powtarza się, ponieważ właśnie taki model komunikacji dana osoba zna ze swojego doświadczenia. W innych przypadkach dzieje się tak, ponieważ krzywdziciel jest po prostu słaby – wewnętrznie być może i wie, że powinien postępować inaczej, ale nie ma na to sił, odwagi czy wewnętrznej motywacji. Będąc blisko takiej osoby, z całego serca pragniesz, by przezwyciężyła swoje słabości i obdarzyła Cię miłością, na którą zasługujesz. Ale ona tego nie robi, i to rozdziera serce. Gdy boli, chcesz zrozumieć dlaczego, co się stało i kto jest za to odpowiedzialny. Często, gdy uda się stłumić chęć obwiniania siebie, cała uraza i gorycz kierują się w stronę krzywdziciela. Wyjaśnienie przyczyn i odpowiedzialności za doznaną przemoc emocjonalną jest ważne. Jednak utknięcie w oskarżeniach to jak stanie w miejscu. Oskarżenia niczego nie rozwiązują, pozostawiają Cię z uczuciem goryczy i pustki. Zamiast szukać winnych, zachęcam Cię do próby zrozumienia. Jeśli Twój krzywdziciel działał według wypaczonych wzorców rodzinnych, możesz spróbować dostrzec brak jego świadomości. Jeśli był ciągle zmęczony, przygnębiony, spięty, rozkojarzony czy zły, być może uda Ci się dostrzec jego wewnętrzną słabość. Rozumiejąc przyczyny, niejako zrzucasz ciężar winy ze swoich barków, nie grzęznąc w toksycznym bagnie samoudręczenia. Oskarżenia tylko podsycają ogień złości, goryczy i uraz, w którym najczęściej płoniesz tylko Ty sama. A zrozumienie może stać się Twoją ochronną tarczą wglądu.

Siła przebaczenia: Prezent dla samej siebie

Sprawca przemocy emocjonalnej dąży do złamania Twojego ducha, abyś stała się bardziej uległa i łatwiejsza do kontrolowania. Gdy ta kontrola się umocni, poluzowanie jej sideł bywa niezwykle trudne.

Bardzo często myślimy, że przebaczenie to prezent dla tego, kto nas skrzywdził. Jednak, Kochana, przebaczenie to przede wszystkim bezcenny dar dla Ciebie samej. Mówiąc „przebaczam”, nie tylko uznajesz doznaną krzywdę, ale niejako otwierasz drzwi dla siebie – odzyskujesz siłę i kontrolę nad swoim życiem, swoją częścią relacji. Kiedy nie możesz przebaczyć, pozostajesz jakby przykuta do tego bólu, do tych szkodliwych wspomnień. Pozwalasz im zatruwać Twoje dni. Znam kobiety, które przez dziesięciolecia nosiły w sobie złość i gorycz z powodu przeszłych uraz. A w tym czasie ten, kto skrzywdził, często już dawno żyje swoim życiem, nawet o tym nie pamiętając. Uwięziona pozostajesz tylko Ty. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć wszystkiego, co było. Przebaczenie pokazuje Twoją wewnętrzną gotowość do stworzenia przestrzeni na nowy, jaśniejszy początek.

Odzyskaj swoją moc: Masz prawo i siłę!

Przemoc emocjonalna to podstępna taktyka, próbująca przekonać Cię słowami, czynami i ideami, że jesteś bezsilna i nie masz żadnych praw. To największe kłamstwo! Masz i prawa, i wewnętrzną siłę. Masz prawo nie być poniżana ani raniona. Masz moc powiedzieć stanowcze „nie”, jeśli ktoś grozi Ci obrażeniem. Masz prawo tworzyć swoje życie, wolne od toksycznych relacji. Masz moc przebaczyć tym, którzy Cię skrzywdzili, i w ten sposób się uwolnić. Jeśli doświadczyłaś przemocy emocjonalnej, możesz wątpić w swoją zdolność do podejmowania właściwych decyzji. Odzyskanie swojej wewnętrznej siły to ponowne uczenie się kochania i ufania sobie. Jednak to nie tylko umiejętność mówienia „tak” rzeczom, których naprawdę pragniesz. To także odwaga mówienia „nie” temu, czego oczekują od Ciebie inni, nawet jeśli ich życzenia na pierwszy rzut oka wydają się dobre. Wielu sprawców przemocy emocjonalnej będzie próbowało wcisnąć Cię w świat skrajności, gdzie ich opinia jest „idealna”, a Twoja – „do niczego”. Jednak w życiu większość decyzji nie jest tylko czarna lub biała; kryją się w kolorowej palecie między tymi skrajnościami. Nie wpadaj w te pułapki. Ostatecznie tylko Ty jesteś odpowiedzialna za swoje wybory i działania.

Pułapki konfliktu: Jak chronić swój spokój?

Bycie w relacji z osobą skłonną do przemocy emocjonalnej oznacza ciągłą, choć czasem niewidoczną, walkę. Te walki nieuchronnie prowadzą do konfliktów. W najtrudniejszych przypadkach jedynym sposobem na wyrwanie się z kręgu konfliktów może być całkowite zerwanie relacji. Osoby stosujące przemoc emocjonalną działają toksycznie; zatruwają relacje swoją potrzebą kontroli, negatywnością i brakiem szacunku. Zmniejszając kontakt, zmniejsza się również ich toksyczny wpływ na Ciebie. Często najboleśniejsze i najbardziej napięte relacje складываются w rodzinie – między rodzicami a dziećmi, braćmi i siostrami. Co robić, gdy spotkania są nieuniknione podczas świąt rodzinnych, urodzin czy innych okazji? Proponuję skorzystać z „tarczy emocjonalnej” – zaufanej osoby, która rozumie Twoją sytuację i zgadza się być obok, wspierać, a nawet interweniować w razie potrzeby. Inne sposoby ochrony przed możliwymi konfliktami to utrzymywanie kontaktu na odległość (telefony, kartki) lub spotykanie się w neutralnym, publicznym miejscu. Świadomie unikając konfliktów, nie poddajesz się, lecz mądrze zarządzasz sytuacją i chronisz swoje cenne granice. W ten sposób możesz wyrazić miłość lub szacunek dla innej osoby, nie poświęcając swojego wewnętrznego spokoju.

Naucz się akceptować i uwalniać: Zdrowe podejście do uraz

Gdy spotykasz się z nową krzywdą lub nieprzyjemną sytuacją, staraj się oceniać ją tu i teraz, nie przenosząc cieni przeszłości. Dzisiejsze nieprzyjemne słowo kolegi nie jest potwierdzeniem wszystkich Twoich przeszłych uraz. Ta osoba być może nic nie wie o Twoich przeżyciach i na pewno nie stara się celowo pogorszyć Twojego samopoczucia. Może po prostu miała ciężki dzień? A może martwi się o rzeczy, które z Tobą zupełnie nie są związane? Ucz się oddzielać to, co dzieje się teraz, od tego, co było kiedyś. Unikaj wrogich reakcji. Jeśli ktoś Cię zranił słowem lub czynem, spokojnie wyjaśnij, jak się poczułaś. Wrogość nie tylko jeszcze bardziej nakręca konflikt, ale może też wytrącić Ci grunt spod nóg, utrudniając zachowanie zimnej krwi. Puść potrzebę bycia zawsze tą, która ma rację. Twój i drugiej osoby pogląd na tę samą sytuację może się różnić. Gdy opinie się różnią, czasem najlepszym wynikiem jest po prostu zgodzić się, że się nie zgadzacie, i iść dalej. Weź odpowiedzialność za siebie. Jesteś panią swoich myśli i działań. Oprzyj się pokusie obwiniania innych, że Cię „zmusili” do takiego czy innego postępowania. Odzyskanie swojej siły oznacza również zrozumienie, że masz moc podejmowania samodzielnych decyzji, nawet jeśli czasem są błędne. Ucz się odpowiadać w sposób przemyślany, a nie reagować automatycznie. Przemoc emocjonalna mogła rozregulować Twój wewnętrzny „kompas”, sprawić, że reakcje stały się zbyt ostre. Jeśli czujesz, że nadchodzi automatyczna reakcja – zatrzymaj się, weź głęboki oddech. Pomyśl, zanim zadziałasz – to istota świadomej i dojrzałej odpowiedzi. Staraj się budować mosty, a nie je palić. Nawet jeśli czujesz się zraniona lub rozczarowana słowami czy działaniami innej osoby, zawsze możesz odpowiedzieć przynajmniej uprzejmie. Bądź otwarta na możliwość, że być może źle zrozumiałaś, i postaraj się wyjaśnić prawdziwe intencje drugiej osoby. Oddziel cel od źródła. Czasem ludzie, ogarnięci złością, wylewają ją na wszystkich wokół. Możesz stać się celem tej złości, ale to nie znaczy, że jesteś jej przyczyną. Bądź czujna i nie przyjmuj cudzej, nie Twojej winy. Wyznaczaj swoje granice. Masz święte prawo do ustalania osobistych granic i jasnego mówienia, jakie zachowanie jest dla Ciebie nie do przyjęcia. I masz prawo oczekiwać, że inni będą tych granic przestrzegać. Chroń swoje szczęście. Jeśli ktoś Cię skrzywdził, to nie znaczy, że musisz oddać swoje wewnętrzne światło i radość. Jeśli krzywda była niezamierzona, przyjmij to jako przypomnienie, że wszyscy popełniamy błędy, także Ty. Jeśli celowa – ogranicz kontakt z tą osobą w przyszłości. W każdym razie, nie noś uraz w sercu. Kochaj siebie taką, jaka jesteś, odnajduj radość w sobie, żyj w zgodzie ze swoim wnętrzem, pielęgnuj cierpliwość i obdarzaj siebie bezcennym darem samokontroli. Kiedy nauczysz się tak postępować ze sobą, zaczniesz rozpoznawać te cechy także u innych. I wtedy będziesz mogła obdarowywać innych tymi samymi darami, które dajesz sobie.